تازه ها
آلـزايـمـر
آلـزايـمـر
بيماري آلزايمر يك اختلال پيش‌رونده و تحليل برنده است كه به مغز آسيب رسانده و باعث مرگ سلول‌ها مي‌شود. علت دقيق اين بيماري هنوز مشخص نيست، اما طي اين بيماري تغييرات متعددي در مغز بيمار رخ مي‌دهد كه باعث كوچك شدن مغز و از بين رفتن سلول‌هاي مغزي مي‌شود و به جاي آن لكه‌هاي مختلف با اشكال خاصي به نام پلاك‌هاي پيري مي‌نشيند.
علامت ديگر اين بيماري وجود كلاف‌هاي ظريف مارپيچي شكل در سلول‌هاي مغزي است كه در نهايت سلول‌هاي سالم را از بين مي‌برد.
اين بيماري بتدريج حافظه شخصي و توانايي يادگيري، استدلال، قضاوت، برقراري ارتباط و انجام فعاليت‌هاي روزانه فرد را مختل مي‌كند. از علائم مشخصه اين بيماري از دست دادن حافظه، قضاوت، استدلال و تغييراتي در حالات و رفتار است. بايد توجه داشت بيماري آلزايمر بخشي از روند طبيعي پيري نيست.
در اين بيماري فرد با از دست دادن فعاليت شناختي خود، از مرحله استقلال به وابستگي كامل به مراقبان و خانواده مي‌رسد و نياز به مراقبت 24 ساعته دارد.
آلزايمر بيشتر افراد بالاي ۶۵ سال را تحت تاثير قرار مي‌دهد، البته افرادي هستند كه در 40 يا ۵۰ سالگي هم گرفتار آلزايمر شده‌اند. بسياري از محققان سير بيماري آلزايمر را به 3 مرحله تقسيم مي‌كنند.
مرحله اول مرحله‌اي است كه در آن اختلال حافظه رفته‌رفته نمايان مي‌شود. بيمار در اين مرحله از عهده كارهاي روزمره شخصي برمي‌آيد، ولي اداره امور اجتماعي نظير خريد و كارهاي بانكي براي او دشوار است. در اين مرحله فرد انعطاف‌پذيري و قابليت انطباق با محيط، مسووليت‌ها و شرايط تازه را از دست مي‌دهد و به مرور منزوي و از جمع دور خواهد شد.
در مرحله دوم اختلال حافظه پيشرفت مي‌كند و علائم رواني ـ رفتاري نظير ترس، اضطراب، افسردگي، بي‌خوابي و بيقراري ديده مي‌شود. بيمار قدرت تشخيص زمان و مكان را از دست مي‌دهد و گويش او دچار اختلال مي‌شود. در اين مقطع از بيماري، فرد قادر به مراقبت‌هاي شخصي است. در اين مرحله فرد مبتلا به علت از دست رفتن حافظه قديمي باعث ناتواني در استفاده از دانسته‌هاي سابق و تجربيات قبلي مي‌شود و به همين علت رفتارهاي غيرعادي و ناشي از خامي و بي‌تجربگي از او سر مي‌زند.
پيشرفت بيماري بتدريج باعث ضعف قواي جسماني مي‌شود. اين تغييرات بر روند كارهاي روزانه شخص مانند غذا خوردن، حمام كردن و لباس پوشيدن اثر مي‌گذارد و شخص به تنهايي قادر به انجام آنها نخواهد بود.
مرحله سوم زماني است كه اختلال حافظه تا آنجا پيشرفت مي‌كند كه بيمار حتي نامش را فراموش مي‌كند، قدرت تكلم بيمار تقريبا از بين رفته و عضلاتش سفت مي‌شود، بلع غذا براي او مشكل شده و ديگر قادر نيست از بستر خارج شود، بتدريج دچار زخم‌هاي بستر مي‌شود و كنترل اعمال دفعي را نيز دست مي‌دهد.
در موارد پيشرفته، بيمار توانايي ارتباط با محيط يا كنترل عملكردهاي جسماني خود را از دست مي‌دهد و با پيشرفت بيشتر بيماري، مراحلي از كاهش هوشياري، كما و به دنبال آن مرگ رخ مي‌دهد. مرگ پس از ۵ تا ۱۰ سال از بروز اين علائم اتفاق مي‌افتد، اما بيماري حدود ۲۰ سال قبل از ظهور علائم آغاز شده است Normal 0 false false false EN-US X-NONE AR-SA /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:"Table Normal"; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-priority:99; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0in 5.4pt 0in 5.4pt; mso-para-margin:0in; mso-para-margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:10.0pt; font-family:"Calibri","sans-serif";}
