تازه ها
دیز آرتری "نارساگویی عضوی"
دیز آرتری "نارساگویی عضوی"
دیز آرتری "نارساگویی عضوی" چیست؟
دیز آرتری یک اختلال حرکتی گفتار است. عضلات دهان، صورت، و سیستم تنفسی ممکن است ضعیف شوند، به آرامی حرکت کنند، و یا پس از سکته مغزی و یا آسیب های دیگر مغز؛ حرکتی نداشته باشند. نوع و شدت دیزآرتری به آن منطقه ای از سیستم عصبی که آسیب در آن ایجاد شده است ، بستگی دارد.
برخی از علل اختلال تکلم عبارتند از؛ سکته مغزی، ضربه به سر، فلج مغزی، و دیستروفی عضلانی. هم کودکان و هم بزرگسالان می توانند اختلال تکلم داشته باشد.
برخی از علائم و نشانه های اختلال تکلم چیست؟
فرد مبتلا به دیزآرتری ممکن است هر یک از علائم زیر را بسته به وسعت و محل آسیب به سیستم عصبی، تجربه کند:
- گفتار "نامفهوم" (slurred)
- آرام صحبت می کند و یا به سختی قادر به زمزمه است
- سرعت آهسته بیان
- با کیفیت "من من کردن" سرعت گفتار زیاد است
- حرکت محدود شده ی زبان، لب، و فک
- زیر و بمی (ریتم) غیر طبیعی صدا در هنگام صحبت کردن
- تغییراتی در کیفیت صوتی (گفتار خیشومی" nasal speech " یا صداسازی گرفته )
- خشونت صدا
- نفس آلودگی صدا
- آبریزش دهان یا کنترل ضعیف بر بزاق
- مشکل جویدن و بلع
دیزآرتری چگونه تشخیص داده می شود؟
یک آسیب شناس گفتار و زبان (SLP) می تواند یک فرد دارای مشکلات گفتاری را بررسی کرده و ماهیت و شدت مشکل را تعیین کند. SLP حرکت لب ها، زبان، صورت، همچنین پشتیبانی نفس برای صحبت کردن، کیفیت صدا و سایر مقوله ها را مشاهده می کند.
یکی دیگر از اختلالات حرکتی گفتاری آپراکسی است. نقش مهم آسیب شناس گفتار و زبان در تعیین این است که آیا مشکلات گفتاری فرد به علت دیزآرتری، آپراکسی، یا هر دوی این هاست.
آسیب شناسان گفتار و زبان در بسیاری از مکان ها، از جمله بیمارستان ها، درمانگاه ها، خانه های سالمندان، و مدارس کار می کنند. حتی گاهی اوقات SLP می تواند به خانه یک فرد برود.
