نشر توسط:admin Views 27 تاریخ : 2 ارديبهشت 1395 نظرات ()
مالتيپل اسکلروزيس (Multiple Sclerosis) که اختصارا به آن "ام اس" گفته مي‌شود، نوعي بيماري مزمن دستگاه اعصاب مرکزي(مغز و نخاع) است، که در اثر تخريب سلول‌هاي عصبي ايجاد مي گردد.
هر سلول عصبي يا نورون (neuron) از بخشي به نام جسم سلولي، شاخه‌اي بلند به نام "آکسون" و يک يا چند شاخه نازک و کوتاه به نام "دندريت" تشکيل شده است. اطراف آکسون و دندريت‌هاي هر سلول عصبي با پوشش يا غلاف مخصوصي به طور کامل احاطه شده است که به "غلاف ميلين" معروف است. وظيفه اين غلاف که تقريبا مشابه پوشش عايق اطراف سيم برق است، محافظت و کمک به افزايش سرعت انتقال پيام‌هاي الکتريکي است که در سراسر سلول‌هاي عصبي بدن جريان دارد.
صدمه ديدن غلاف ميلين اطراف سلول‌هاي عصبي در هر کدام از اندام هاي بدن مي‌تواند منجر به بروز علائم "ام اس" در آن قسمت گردد، به اين شکل که با آسيب پوشش ميلين، سرعت انتقال پيام‌هاي الکتريکي بسيار کاهش يافته و اين مسئله با بروز اختلال در کارکرد طبيعي آن ها همراه مي‌باشد.
اين تخريب زماني اتفاق مي‌افتد که بخشي از گلبول‌هاي سفيد خون(سلول‌هاي T،B و پلاسما سل‌ها) که جزء سيستم ايمني بدن محسوب مي‌شوند و نقش دفاعي از سلول‌هاي بدن را دارند، از سد مغزي عبور کرده و به سيستم اعصاب مرکزي وارد شوند و به غلاف ميلين سلول‌هاي عصبي(به جاي عوامل بيگانه) حمله کرده و سبب آسيب و ايجاد لکه‌هاي سخت در آن ها مي‌شوند. علت اين واکنش"خود ايمني" هنوز معلوم نيست.
"ام اس" به طور خاص با تخريب پوشش ميلين در عصب‌هاي يک منطقه از بدن شروع شده و به دنبال آن، مناطق ديگري از بدن به صورت غير قابل پيش‌بيني درگير مي‌گردد و بسته به اين که چه بخشي دچار ضايعه شده يا اندازه پلاک‌هاي ايجاد شده روي اعصاب به چه اندازه است، فرد مبتلا علائم گوناگوني را نشان مي‌دهد.
چنان چه آسيب وارده در سلول‌هاي مغزي باشد، حافظه، قدرت تمرکز و يادگيري مختل مي‌شود، ايجاد ضايعه در منطقه مخچه، با عدم تعادل در ايستادن و حرکت مشخص مي‌گردد و آسيب ميلين در سلول‌هاي عصبي نخاع، با بروز اختلال در اندام‌ها و بافت‌هايي از بدن که با آن سلول‌هاي عصبي ارتباط دارند، همراه مي‌باشد.
به عبارتي با آسيب ديدن غلاف ميلين سلول‌هاي عصبي، انتقال پيام‌ها به سوي مغز يا نخاع و يا از اين مراکز به اندام‌هاي مربوطه مختل مي‌گردد، به عنوان مثال پيام مربوط به حرکت دادن انگشتان دست از بين مي‌رود و هرگز به عضلات انگشتان دست که ظاهرا سالم نيز هستند، نمي‌رسد و به اين ترتيب فرد قادر به تکان دادن انگشتان خود نمي‌باشد.