تازه ها
سایه (بخش دوم)
به دنبال سایه
سایه چهره های گوناگونی دارد : ترسو ، زیاده خواه ، خشمگین ، کینه توز، پلید ، خودخواه ، فریبکار ، تنبل ، سلطه جو ، متخاصم ، زشت ، نالایق، بی ارزش ،ناتوان ، عیب جو ، موشکاف و ... این فهرست را پایانی نیست.
نیمهتاریک وجود ما مخزنی برای همه جنبه های ناپذیرفتنی مان است. همه آنچه که باعث شرمندگی ماست و وانمود می کنیم نیستیم ؛ چهره هایی که نمی خواهیم به دیگران و خودمان نشان دهیم.
رابرت بلای شاعر و نویسنده ، سایه را به یک کوله پشتی نامرئی تشبیه می کند که هر یک از ما بر دوش خود حمل می کنیم و در سال های رشد آن ویژگی هایی را که مورد پذیرش خویشان و دوستانمان نیستند را در این کوله می ریزیم. اعتقاد بلای بر این است که ما در چند دهه نخست زندگی خود به انباشتن این کوله پشتی مشغول هستیم و مانده عمر خود را به بیرون کشیدن آنچه انباشته ایم می گذرانیم تا شاید باری را که بر دوشمان سنگینی می کند را سبک کنیم.
خواه و ناخواه هر انسانی سایه ای دارد . ما فکر می کنیم که نقاب هایمانن ، شخصیت درونی ما را پنهان می کند اما هر آنچه در وجود خود نمی پذیریم در غیر منتظره ترین لحظات سر بر می آورد و خود را نشان می دهد.
هدف از کار کردن بر سایه یکپارچه شدن و پایان دادن به رنج و درد است. پایان دادن به پنهان شدن از خود و دیگران. جامعه ما این توهم را گسترش می دهد که همه خوبی های زندگی فقط از آن افرادی ست که هیچ گونه کم و کاستی نداشته باشند. اما کم کم همه ما متوجه می شویم که تلاش برای بی نقص بودن بهای گزافی دارد و منجر به تحلیل رفتن نیروی جسمانی ، ذهنی ، احساسی و معنوی ما میشود.
بسیاری از افراد خوب هستند که از ناراحتی های گوناگون در رنجند : اعتیاد ، افسردگی ، بی خوابی ، روابط نا موفق و... . اینگونه افراد هیچگاه خشمگین نمی شوند . هیچگاه خود را مقدم نمی شمارند و حتی هیچ گاه برای خود دعا نمی کنند.
سرطان تمام بدن آنها را فرا گرفته و نمی دانن که علت آ است که همه رویاها و خشم ها و اندوه ها و آرزوهای خود را در اعماق بدن و ذهنشان مدفون کرده اند.
ما همه ویژگی های متضاد با یکدیگر را در درون خود داریم . ما دارای همه احساسات و وسوسه های انسانی هستیم.
هر احساس و خصوصیتی که داریم ما را به سوی روشنایی و یگانگی رهنمون می سازد. سایه ما ناکامی هایمان را به ما نشان می دهد. اما فقط ویژگی های منفی ، تاریک و نفی شده نیستند که به اعماق سایه راه پیدا می کنند، بلکه سایه ی روشن نیز وجود دارد. ما توان ، قابلیت و اصالت خود را در سایه ی روشن وجودمان دفن کرده ایم.بخش های تاریک ما فقط هنگامی تاریک هستند که سرکوب و پنهان شده باشند. اما زمانی که نور آگاهی را به آنها بتابانیم و موهبت های مقدس شان را بیابیم ، دگرگون می شویم ، آزاد می شویم !
ما همگی آرزو داریم کمال خود را شکوفا کنیم ، اما فراموش کرده ایم که هر بذری برای رشد و نمو نیاز به خاک حاصلخیز دارد. آن خاک حاصلخیز و مکان مناسب ، درون ما و در سایه ما قرار دارد. باید این مکان را بپذیریم ، دوست بداریم و به آن توج کنیم تا گل های وجودمان شکوفا شوند.
