خبرگزاری آیصد (جدیدترین و جذاب ترین اخبار ایران و جهان)

نشر توسط:admin Views 24 تاریخ : 1 ارديبهشت 1395

نظرات ()

کودکی که آمد زندگی را از روزمرگی به هیجان آورد. کودکی! که برخلاف رشد جنینی اش در محیط پراسترس،  آرام نیازهای اولیه اش را بیان میکند و گاهی در برخورد با این موجود شریف! شرمندگی غیرقابل اجتنابه. راستش در این روزگار همه چنان حقوق مسلم یا نامسلم خود را فریاد میزنن و خواهان توجه هستند انگار شوک است دیدن کودکی که برای گرسنگی اش گریه کوتاهی می کند و تو که می فهمی و نیازش را برطرف می کنی با نگاهی تشکرآمیز در حالی که قادر به گردن گرفتن نیست در چشمانت می نگرد. زیباییش به این است وقتی دیر میفهمی نیازش را ولی بالاخره سیرش می کنی یا تمیز ، باز هم این نگاه محبت آمیز را میبینی .خالی از هرگونه سرزنش یا تداوم گریه. انگار در یک سیستمی که براساس احترام و اعتماد طرح ریزی شده همه چیز در جریان است. توی دنیای بزرگتر این رفتارها قابل توجیه نیست. چه میشود را همه می دانیم اما این رفتار محترمانه که انگار بلوغ فکری خاصی در پسش نهفته است واقعا شوکه ام کرده. احساس می کنم در جوارش من هم دارم کمی آرام و فرهیخته تر میشوم.

دلم آبی بیکرانی میخواهد که به این کودک هدیه کنم. از آسمان به آسمان