خبرگزاری آیصد (جدیدترین و جذاب ترین اخبار ایران و جهان)

نشر توسط:admin Views 27 تاریخ : 1 ارديبهشت 1395

نظرات ()

بچه که بودم فکر میکردم تمام مردم دنیا در خانه هاشون درخت پرتقال دارند . برایم زندگی بدون پرتقال و اردیبهشتی بدون شکوفه های بهار اساسا بی معنی بود. 7 سال دانشجویی ام در تبریز رو با جعبه های پرتقالی که بابا با دقت بسته بندی می کرد و برایم میفرستاد طی کردم و در طی این 7 سال حتی یکعدد پرتقال هم نخریدم. آقا رجب میوه فروش کوچه روبه روی خوابگاه خوب میدونست که از همه میوه ها برایم کنار بزاره جز پرتقال. اما سرمای شدید زمستان 2 سال قبل و شکوفه ندادن درختها در بهار سال قبل انگار شکست تاریخی محسوب میشد. باغ با چهره خشکیده و یخ زده با اندک میوه ها خودش برایم غم آلود بود. نقطه اوجش اما خریدن پرتقال بود. چقدر سخت بود و من از خوردن هیچ پرتقالی احساس لذت نکردم . باغداران خرده پایی که تا چند سال قبل درب باغ برای چیدن میوه عید به رویشان باز بود حالا پرتقال فروش شده بودند. و این قصه غمگین چقدر آشناست و تکراری....

ـ اما امسال همه درختها به شکوفه نشستند از سر تا پا و قدم گذاشتن در باغ و حس زندگی رو با شکوفه زندگی ام کاملا حس میکنم. چقدر دلم میخواهد اولین راه رفتنش در میان درختان شکوفه زده باشد.