تازه ها
آشنایی با مواد منفجره قدیمی تر
این ماده منفجره در واقع دینامیت است که حاوی نیترات آمونیوم می باشد . وبه دلیل حالت ژلاتینی این ماده به آن آمونیو ژلاتین گفته می شود. همچنین به این ماده ژلاتین ویژه نیز اطلاق می شود .
آمونیو ژلاتین پایدار بوده و قابل ذوب شدن نیست . این ماده بیشتر در معادن مورد استفاده قرار میگرد .
مواد منفجره ژلاتینی (ژله ای ) بین دهه های 1950 تا 1960 برای نخستین بار ساخته و جهت مصرف به بازار عرضه شد.
همچنین در در سال ۱۸۷۵ نوعی دینامیت توسط آلفرد نوبل ساخته شد که مخلوطی ژلاتینی شکل از ۹۲ درصد نیترو گلیسیرین و ۸ درصد نیترو سلولز بود که هنوز هم از مواد منفجره قوی صنعتی به شمار می رود. به دنبال آن در سال ۱۸۷۹ از مخلوط کردن نیترات سدیم و مواد دیگری به ژلاتین انفجاری ، مواد منفجره ضعیف‌تری به دست آمد. طیف گسترده ای از مواد منفجره بر این اساس ساخته و مورد بهره برداری قرار گرفتند.
طبق بررسی های نگارنده در معادن جهت آتشباری ( ایجاد انفجار ) از ماده منفجره ا ستفاده می شود که مواد تشکیل دهنده آن نیترات آمونیوم بعلاوه درصد مشخصی از سوخت های فسیلی (مانند گازوئیل ) به عنوان مواد تشکیل دهنده اصلی و موادی دیگر می باشد که پس از تهیه حالتی ژلاتینی پیدا می کند و با چاشنی انفجاری منفجر می شود، که ممکن است همان آمونیو ژلاتین باشد .
