تازه ها
نقدهای تلگرافی (۲) ● تأیید (The Confirmation) محصول ۲۰۱۶ ● پژمان الماسی‌نیا
«تأیید» اولین تجربه‌ی کارگردانی باب نلسون -فیلم‌نامه‌نویس کمدی‌درام معروفِ "نبراسکا" (Nebraska) [ساخته‌ی الکساندر پین/ ۲۰۱۳] [۱]- در سینماست. «والدین آنتونی (با بازی جیدن لیبرر) از یکدیگر جدا شده‌اند؛ در آخر هفته‌ای که مادر او (با بازی ماریا بلو) عازم یک سفر کوتاه‌مدتِ مذهبی با همسر تازه‌ی خود کایل (با بازی متیو موداین) است، آنتونی با پدرش والت (با بازی کلایو اوون) همراه می‌شود. والت وضع مالی روبه‌راهی ندارد و برای ترک اعتیادش به الکل، مبارزه می‌کند...»
سکانس بامزه‌ی اعتراف در کلیسا، علاوه بر فراهم آوردن امکان معارفه با آنتونی که -به‌قولِ معروف- یک بچه‌مثبتِ تمام‌عیار است(!) کاربرد دیگری نیز دارد و آن، آماده ساختن ما برای رویارویی با اتفاقاتی است که در راه‌اند؛ وقتی بانی -مادر آنتونی- از والت می‌خواهد پسرشان را به‌خاطر عشای ربانی و تأیید میثاقِ هفته‌ی بعد [۲] و [۳] از دردسر دور نگه دارد، حدس‌اش دشوار نیست که بی‌شیله‌پیلگیِ پسرک -در ادامه- به آزمون گذاشته خواهد شد.
طولی نمی‌کشد تا پیش‌بینی‌مان درست از آب دربیاید؛ دزدیده شدن جعبه‌ابزار والت -که نجاری هنرمند است- بهانه‌ی کافی جهت رقم خوردن یک آخر هفته‌ی پرماجرا برای پدر و پسر فیلم جور می‌کند و البته فرصتی مغتنم، مختصِ آنتونی تا پدر کم‌حرف و خوش‌قلب‌اش را بهتر بشناسد. بدبیاری والت به این یکی خلاصه نمی‌شود: او هم‌زمان خانه، وسیله‌ی نقلیه (وانت) و مختصر پول‌اش را از دست می‌دهد! بدین‌ترتیب، تکاپوی ادیسه‌وارِ والت و آنتونی کلید می‌خورد.
کستینگ «تأیید» از وجوه مثبت‌اش است؛ آقای نلسون برای ایفای نقش‌های مکمل و فرعی هم از بازیگران حرفه‌ای دعوت به‌عمل آورده. سوای انتخاب و حضور رضایت‌بخش جیدن لیبرر در نقش پسر نوجوان فیلم، «تأیید» به‌مثابه‌ی لباسی است که اندازه‌ی کلایو اوون دوخته شده؛ او لحظه‌های زجر کشیدن والتِ سابقاً الکلی را اغراق‌آمیز بازی نکرده و موفق شده است مردی از اسب افتاده ولی شرافتمند را طوری به تصویر بکشد که به دل بنشیند.
«تأیید» فیلمی دربست سالم با تمرکز بر یک رابطه‌ی دوست‌داشتنیِ پدر و پسری است که تماشای‌اش هیچ محدودیت سنی ندارد. «تأیید» مستقل و کم‌بودجه است [۴] و با "نبراسکا" نزدیکی بسیار دارد؛ «تأیید» نیز درباره‌ی مناسبات پدر و فرزندی -از نسلی دیگر- و مشکلات اقتصادیِ گریبان‌گیرِ اقشار کم‌درآمد در شهرهای کوچک است. «تأیید» با قصه‌ی ساده‌اش، معمای کوچک‌اش و لبخندهایی که گاه‌گاه به لب می‌آورد؛ از عهده‌ی یک و نیم ساعت سرگرم ساختن تماشاگر برمی‌آید و حالی خوب را تقدیمِ او می‌کند.
ستاره: ۳ از ۴
نقد فیلم تأیید The Confirmation
پژمان الماسی‌نیا
یک‌شنبه، ۱۲ اردیبهشت ۱۳۹۵
[۱]: می‌توانید رجوع کنید به نقد "نبراسکا" به‌قلم نگارنده، تحت عنوان «خواب‌وخیال واهی»، منتشرشده در تاریخ چهارشنبه ۱ اردیبهشت ۱۳۹۵؛ در قالب شماره‌ی ۱۶۳ صفحه‌ی طعم سینما؛ [لینک دسترسی به نقد].
[۲]: عشای ربانی (Communion) یکی از هفت آئین مقدس است که تقریباً در تمام فرقه‌های مسیحیت به انجام می‌رسد. در شاخه‌ی کاتولیک این باور وجود دارد که نان و شراب اجزای اصلی عشای ربانی‌اند و با سخنان مسیح و استمداد از روح‌القدس، حقیقتاً تبدیل به جسم و خون عیسی می‌شوند (ویکی‌پدیای فارسی، مدخل عشای ربانی).
[۳]: تأیید میثاق (Confirmation) در کلیسای کاتولیک، کسانی که در کودکی تعمید یافته‌اند چون به سن بلوغ برسند، نزد کشیش می‌روند و به ایمان قلبی خود اعتراف می‌نمایند (دائرةالمعارف اسلامی طهور).
[۴]: ۲ میلیون دلار.
برای دسترسی به لیست تمام نقدها، می‌توانید لینک زیر را کلیک کنید:
■ نقدهای تألیف‌شده توسط «پژمان الماسی‌نیا» به‌ترتیب تاریخ انتشار
■ نقدهای پایگاه cinemalover.ir را [بی‌اجازه] هیچ‌کجا منتشر نکنید.
