تازه ها
راديو 76 ساله شد.
چهارم ارديبهشت سالروز تاسيس راديو در ايران است ، رسانه اي که اکنون 75 سال از فعاليتش را پشت سر گذاشته و وارد 76 سالگي خود شده است.
به گزارش خبرگزاري صدا و سيما؛ چهارم ارديبهشت 1319 بود که نخستين جمله از راديوي ايران به گوش رسيد: « اينجا تهران است، راديو ايران».
تاريخچه حضور راديو در ايران به سال‌هاي قبل از 1319 بر مي‌گردد؛ ردپاي اين حضور از سال 1303 هجري شمسي آغاز شد که در آن زمان مقدمات استفاده از بي سيم در کشورمان فراهم شد.
در سال 1305 بي سيم وارد ايران شد و از سال 1311 سامانه بي سيم در ايران توسعه پيدا کرد که در نهايت به راديو منتهي شد.
در سال 1316 مقدمات ايجاد مرکز راديو در وزارت پست ،تلگراف و تلفن فراهم شد و در چهارم ارديبهشت 1319 نخستين دستگاه پخش صدا يا همان راديو در تهران در محلي که امروز به عمارت کلاه فرنگي، بي سيم معروف است برنامه‌هاي چند ساعته راديويي شامل شعر ، موسيقي و خبر پخش مي‌کرد.
در فاصله سال هاي 1319 تا 1327برنامه‌هاي راديو در همان استوديوي اوليه اجرا و پخش ميشد اما فاصله 9 کيلومتري فرستنده از شهر و وجود تنها يک اتومبيل براي رفت و آمد اعضاي پخش برنامه و گويندگان باعث شد محلي در ضلع غربي ميدان توپخانه درنظر گرفته شود و به اين ترتيب دو استوديوي راديويي در ارگ تهران که اکنون نيز برپاست، براي اجرا و پخش برنامه‌هاي راديويي ساخته شد که اخبار نيز از آن محل پخش ميشد.
جالب اينکه در ابتداي کار براي اطلاع رساني و پخش اخبار، آژانس پارس، اخبار روزنامه‌ها را قيچي مي‌کرد و به دست گويندگان راديو مي‌داد، اما رفته رفته پس از پنج سال اين آژانس به خبرگزاري تبديل شد که علاوه بر تهيه و پخش اخبار راديويي، هر روز چهار شماره بولتن صبح و عصر از اخبار ايران و جهان تهيه مي‌کرد و به رايگان در اختيار روزنامه‌ها قرار مي‌داد.
گزارش‌هاي راديويي نيز يا از طريق فرستنده سيار به طور زنده يا روي نوار ضبط و در بخش اخبار پخش ميشد.
از سال 1325 تا 1338 نيز به مرور هر استاني براي خود ( زير نظر اداره کل انتشارت و راديو ) اقدام به تاسيس راديو کرد و اخبار استاني خود را مخابره مي‌کرد.
رفته رفته راديو همچون يکي از اعضاي خانواده و مصاحبي مطلع بحساب آمد، اگر روزي براي دريافت امواج راديو بايد پيچ آن را بارها و بارها مي‌پيچانديم و آن را به گوش مي‌چسبانديم تا صداي شفافي داشته باشيم، امروز اين امواج به راحتي و با بهترين کيفيت از بيش از چندين شبکه راديويي به گوش مي‌رسد .
و اما همه با وجود تعدد رسانه هاي مجازي و غير مجازي بر اين باوريم که اين صداست که مي‌ماند...
معاون صداي رسانه ملي بمناسبت سالروز آغاز بکار راديو در ايران دريادداشتي درباره اين موضوع چنين نوشت :
مناسبت چهارم ارديبهشت تنها بمنزله ثبت يك رخداد رسانه‌اي مهم در تقويم ملي ما نيست. اين مناسبت در واقع، روز ارج نهادن به راديو و خدمات اين رسانه و اهالي بزرگوار، خدوم و هنرمند آن است و از همين روست كه همه‌ساله اين روز در ما و خيل مخاطبان دلبسته راديو احساس مطبوع و دلپذيري برمي‌انگيزاند. احساسي آميخته با تعصب و غرور و نوعي تعلق خاطر خانوادگي. چهارم ارديبهشت در عين حال، هر سال براي ما نقطه آغاز يك دغدغه رسانه‌اي است:
چگونه مي‌توانيم راديو را به جايگاه شايسته و دلخواه برسانيم؟
آخرين نظرسنجي فصلي ( زمستان 94) و افزايش جمعيت مخاطبان ملي راديو به 30 درصد، ما را به ادامه مسير كنوني‌مان دلگرم مي‌كند اما چنين آماري با توجه به ظرفيت‌هاي ارتباطي اين رسانه و جايگاه كنوني آن در جهان هنوز مطلوب نيست. ما بايد به جايي در توليدات برنامه‌اي خود برسيم كه شنيدن راديو به عادت روزانه قشرهاي وسيعي از مردم تبديل شود. به‌طوري‌كه به‌گفته يك كارشناس رسانه، اگر كسي برنامه‌اي از ما نشنيد احساس غبن كند.
خوشبختانه شمار چنين برنامه‌هايي در شبكه‌هاي ما كم نيست اما به‌ميزان كنوني نمي‌توانيم اكتفا كنيم و بايد بكوشيم تا زمينه و امكانات فزوني چنين توليداتي که قطعاً منجر به جهشي نظرگير درجذب مخاطب خواهد شد، فراهم شود. اين امر به فضل الهي با توسعه موضوعات و تمهيدات برنامه‌اي و گسترش حجم تعاملات با مخاطب و خلاقانه و تخصصي‌تر شدن فرايندهاي توليد و تأمين منابع مالي و پشتيباني مورد نياز و بالاتر از همه، جوشش ايده‌ها و ابتكارات برنامه‌اي ميسر خواهد بود چراكه ما پرورش‌يافته دامان فرهنگي هستيم كه تحول‌خواهي و تعالي‌بخشي ذاتي اوست.
